Homeopathie behandelt iedereen als een uniek individu met als doel het eigen natuurlijke genezende vermogen te stimuleren. Een homeopaat selecteert het meest geschikte geneesmiddel op basis van iemands specifieke symptomen en persoonlijke gezondheidstoestand.
Complementair EN alternatief
Homeopathie is een therapeutisch systeem. Haar principes verschillen van die van de conventionele geneeskunde, net als haar benadering van de patiënt en haar concept van ziekte en gezondheid. Het kan echter niet alle andere vormen van gezondheidszorg vervangen. In uiteenlopende omstandigheden kan het de behandeling van de eerste keuze zijn, in andere situaties kan het een nuttige aanvulling zijn van een reguliere behandeling, bijvoorbeeld om herstel na een operatie te ondersteunen.
De begrippen ziekte en genezing beschreven in homeopathische boeken sporen met moderne wetenschappelijke inzichten. Homeopathie benadrukt het belang van de behandeling van personen als individuen en begrip van de hele persoon, in tegenstelling tot slechts een enkel “ziek deel”.
Het lichaam beschikt over veel complexe afweermechanismen die het gezond houden. Het immuunsysteem is hier een essentieel onderdeel van, maar ook andere factoren spelen een rol. Als deze mechanismen falen, dan lopen we schade of verwondingen op die moeten herstellen. Homeopathie werkt door het stimuleren van zowel de mechanismen die het lichaam in goede gezondheid houden als degene die voor herstel zorgen.
Moderne homeopathische behandelaars werken op dezelfde manier als hun conventionele collega’s. Anamnese, het lichamelijk onderzoek en bevraging zijn allemaal belangrijk bij het stellen van de diagnose – te begrijpen wat er mis is. Homeopathische behandelaars nemen evenwel een breder scala van aspecten van de toestand van de patiënt – persoonlijkheidskenmerken, fysieke kenmerken, de effecten van een verscheidenheid van milieu-invloeden, familiale ziektepatronen , gezins- en sociale relaties- in hun overweging mee.
De homeopathische geneeskunst werd voor het eerst beschreven door Dr. Samuel Hahnemann (1755-1843), een Duitse arts die ontevreden was met de medische therapieën en theorieën van zijn tijd. Toen hij een boek van de Schot Cullen over geneesmiddelen en het gebruik ervan vertaalde, betwijfelde Hahnemann de daarin beschreven werkingsprincipes. Dit noopte hem er toe zelf de middelen in te nemen, zodat hij de werking ervan kon ervaren en de effecten ervan op een gezonde mens kon beschrijven. Herhaling van dit soort experimenten met andere gezonde vrijwilligers (deze experimenten werden “provings” genoemd) liet hem toe de basisprincipes van de homeopathie te observeren en te beschrijven.
Het gelijksoortigheidsprincipe (Like cures Like)
De eerste waarneming was dat de symptomen van een ziekte identiek zijn aan de symptomen ervaren door een gezonde persoon die een middel genomen heeft dat die ziekte zou kunnen behandelen.
Hoewel dit tegenovergesteld is aan de manier waarop conventionele geneesmiddelen werken, zijn er voorbeelden van moderne geneesmiddelen die op precies dit principe werken. Digoxine, bijvoorbeeld, kan hartritmestoornissen zowel veroorzaken als genezen.
De minimale effectieve dosis
Zijn tweede waarneming kwam voort uit zijn wens om de schadelijke effecten van de geneesmiddelen waarmee artsen werken tot een minimum te beperken. Hij deed dit door deze substanties herhaaldelijk te verdunnen en bij elke verdunning te schudden om hun giftigheid en schadelijkheid te beperken.
Tot zijn verbazing merkte hij bij het gebruik van deze preparaten dat het vermogen om snel en zonder schadelijke bijwerking te genezen toenam met het aantal keren verdunnen en schudden.
Deze laatste waarneming is nog steeds het meest omstreden. Hoe kan een medicijn effectiever zijn bij een grotere verdunning? Inderdaad, veel homeopathische middelen hebben dit proces zo vaak ondergaan, dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat er nog een enkele molecule van de oorspronkelijke stof over is gebleven..
Lopend onderzoek richt zich op het vermogen van water om een imprint van stoffen die erin zijn opgelost te behouden. Wat ook het werkingsmechanisme moge zijn, er bestaat een aanzienlijke groeiende hoeveelheid bewijs dat homeopathie werkt, en veilig, efficiënt en kosteneffectief is.
De plaats van de homeopathie in de klinische zorg
Homeopathie kan worden gebruikt voor een breed scala van aandoeningen. Het kan ingezet worden bij de genezing van schade die het lichaam heeft opgelopen, het herstel van evenwicht en van de mechanismen die het lichaam in goede gezondheid houden. Homeopathie wordt onder andere veel toegepast bij aandoeningen zoals astma, eczeem en premenstrueel syndroom.
Ondanks de uiteenlopende benaderingen kunnen homeopathische en conventionele behandelingen zeer goed naast elkaar toegepast worden. Raadpleging van een homeopathisch opgeleide conventionele arts geeft de patiënt het beste van beide werelden, namelijk de meest effectieve behandeling geselecteerd voor zijn individuele specifieke geval.